گفتم : به دام اسیرم ، گفتا که : دانه با من ! گفتم :که آشیان کو؟ گفت : آشیانه با من ! گفتم که : بی بهارم ، شوق ترانه ام نیست گفتا : بیا به گلشن ، شور ترانه با من ! گفتم : بهانه ایی نیست تا پر زنم به سویت گفتا : تو بال بگشا ، راه بهانه با من ! گفتم : به فصل پیری در من گلی نروید گفتا که : من جوانم فکر جوانه با من ! گفتم که : خان و مانم در کار عاشقی رفت گفتا : به کار خود باش ، تدبیر خانه با من ! گفتم : به جرم شادی ، جور زمان مرا کشت گفتا : تو شادمان باش ، جور زمانه با من ! گفتم : ز عشق بازی ، در کس نشان ندیدم زد بوسه بر لبانم ، گفتا : نشانه با من ! گفتم : دلم چو مرغیست کز آشیانه دورست دستی به زلف خود زد ، گفت : آشیانه با من ! گفتم : ز مهربانان روزی گریزم آخر گفتا : که مهربان باد ، اشک شبانه با من ! مهدی سهیلی